eICT.edu

Χαράλαμπος  Μουζάκης,   Γεώργιος  Κουτρομάνος &  Κωνσταντίνα  Τσώλη  Από τις αρχές του 2020 που ανακοινώθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020) ότι ο COVID-19 αποτελεί πανδημία, προκλήθηκε μια παγκόσμια υγειονομική κρίση με τεράστιες οικονομικές (Shafi, Liu, & Ren, 2020), ψυχολογικές (Islam et al., 2020) και κοινωνικές επιπτώσεις (Dwivedi et al., 2020). Για τον περιορισμό της διάδοσης της πανδημίας, εφαρμόστηκαν μέτρα μερικής ή ολικής αναστολής της λειτουργίας όλων των εκπαιδευτικών δομών, με συνέπεια πολλά εκπαιδευτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο να καταφύγουν στην εφαρμογή μορφών εξ αποστάσεως εκπαίδευσης με την υποστήριξη των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνιών (ΤΠΕ) (Affouneh, Salha, & Khlaif, 2020).  Σε επίπεδο πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν ξαφνικά «να εντάξουν συστηματικά στους εκπαιδευτικούς σχεδιασμούς τους, και όχι ευκαιριακά όπως γινόταν μέχρι σήμερα, ψηφιακά περιβάλλοντα και πρακτικές ηλεκτρονικής μ

Χαράλαμπος Μουζάκης, Παναγιώτα Δανοχρήστου και Γιώργος Κουτρομάνος Η πανδημία του κορωνοϊού COVID-19 δημιούργησε μια πρωτοφανή πίεση προς τα εκπαιδευτικά συστήματα να εφαρμόσουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ως βασικό μεθοδολογικό εργαλείο για τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Με την έναρξη του πρώτου κύματος της πανδημίας δρομολογήθηκε άμεσα, ως επείγουσα στρατηγική, η προσωρινή μετατόπιση της διδασκαλίας σε περιβάλλοντα τηλεκπαίδευσης. Σε όλη αυτή την περίοδο εφαρμογής της επείγουσας εξ αποστάσεως διδασκαλίας ανέκυψαν σημαντικά ερωτήματα ως προς την ετοιμότητα των εκπαιδευτικών και των μαθητών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εξ αποστάσεως διδασκαλίας, με το ζήτημα της πρόσβασης στην τεχνολογία να δημιουργεί σοβαρούς περιορισμούς, ιδιαίτερα για μαθητές που προέρχονται από λιγότερο προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Ακόμη, όμως, και στις περιπτώσεις όπου η πρόσβαση στην τεχνολογία ήταν δεδομένη, ανοικτό παραμένει το ερώτημα κατά πόσο δημιουργήθηκαν οι παιδαγωγικές προϋποθέσ